Do typowych dla tego okresu w Ameryce samochodów z nadwoziem torpedo i roadster należały Simplex z nadwoziem roadsteri Locomobile z sześcioosobowym nadwoziem torpedo. Simplex miał silnik bocznozaworowy, sześciocylindrowy i chłodnice klinowa. Budowany był jeszcze z napędem łańcuchowym, aczkolwiek można go było zamówić z napędem za pomocą wału przegubowego.
Należał do samochodów, mających pewne cechy samochodu sportowego, budowanego już w tym czasie w Europie. Samochód Locomobile miał bocznozaworowy silnik sześciocylindrowy o mocy 48 KWW i kosztował 5400 dolarów. Reprezentował ówczesny samochód amerykański najwyższej klasy. W czasie pierwszej wojny światowej używany był przez wyższych rangą dowódców.
Amerykańscy milionerzy kupowali w tych czasach, obok samochodów rodzimej produkcji, również luksusowe samochody europejskie takich marek, jak Rolls-Royce, Minerva, Mercedes lub lsotta-Fraschini. W okresie pierwszej wojny światowej nie odbywały się w Europie wyścigi ani inne zawody sportowe. W Ameryce natomiast odbyły się w latach 1915 i 1916 drogowe wyścigi o Puchar Vanderbilta.
Zwycięzcą w obu był francuski samochód Peugeot, podobnie jak w wyścigach o wielką nagrodę Ameryki, które po raz ostatni odbyły się w roku 1915. Zwycięstwo przypadło wtedy francuskiernu kierowcy Dario Resta. A Wyścigi torowe W Indianapolis odbyły się w roku 1915i 1916. W 1915 roku pierwsze miejsce zajął wyścigowy samochód Mercedes (kierowca Ralph de Palma), a w roku 1916 – wyścigowy samochód Peugeot (kierowca Resta).
De Palma osiągnął średnią szybkość 144,64 km/h, a Resta tylko 133,96 km/h. W ten sposób Mercedes, biorący udział w wyścigach w lndianapolis w 1915 roku, był najszybszym europejskim samochodem na tym torze, ponieważ od tego czasu aż po dzień dzisiejszy żaden europejski samochód wyścigowy nie odniósł zwycięstwa w Indianapolis. W omawianym okresie nie ustanowiono żadnego rekordu absolutnej szybkości jazdy.
